In evenwicht

Reflexintegratie therapie

Primaire reflexen zijn de eerste bewegingen waarmee baby’s reageren. Deze bewegingen gebeuren automatisch op een prikkel. Dit kan door geluid, aanraking, beweging. Primaire reflexen worden aangestuurd vanuit de hersenstam. Reflexen zijn bedoelt om te overleven en zijn belangrijk voor de motorische ontwikkeling van een kind. 

 

De bekendste reflexen zijn de grijp-, en schrikreflex. De meeste reflexen verdwijnen weer naarmate je opgroeit, de reflexen integreren. Een automatische beweging is niet meer nodig, bewegingen worden nu bewust gemaakt. Hierdoor kan een kind zich weer verder gaan ontwikkelen.

Soms gebeurt het dat de reflexen actief blijven of weer actief worden. Ze ploppen dan voortdurend op, dit is storend. Het normale functioneren wordt verstoord.  Niet geïntegreerde reflexen kunnen een oorzaak zijn voor leerproblemen. Ook kunnen actieve reflexen gevolg hebben op je welbevinden, denk aan frustratie, angst, sensorische gevoeligheden, onrust.

 

Reflexintegratie therapie zorgt ervoor dat de reflexen weer integreren. Dit wordt gedaan door middel van oefeningen. Door deze oefeningen werken we aan de lagere delen van de hersenen. Hoe meer reflexen geïntegreerd zijn des te beter kunnen we functioneren. Zowel op lichamelijk, emotioneel en neurologisch gebied. Hierdoor verbetert je welbevinden en je zal je emotioneel sterker gaan voelen. Gedrag dat veroorzaakt wordt door niet geïntegreerde reflexen kunnen verdwijnen. Mensen kunnen weer gaan stralen. 

 

Symptomen die kunnen ontstaan door niet-geïntegreerde reflexen:

* angsten,

* onzeker

* weinig zelfvertrouwen

* hypergevoelig,

* overladen worden door prikkels,

* terugtrekken of hyperactief gedrag,

* problemen bij lezen en/of rekenen,

* moeite met leren zwemmen,

* evenwichtsproblemen,

* onhandig,

* slechte oog-hand coördinatie,  

* moeite met begrijpend lezen,

* moeite zich te uiten,

* moeite met informatieverwerking,

* problemen met ruimtelijke oriëntatie,

* wagenziekte,

* niet stil kunnen zitten,

* moeite met aangeven van grenzen,

* op tenen lopen,

* nagels bijten,

* slecht evenwicht,

* slechte concentratie,

* sabbelen op kleding of bijten op een pen